Vrijdag 18 augustus 2017. We horen zowat tegelijkertijd dat de mast er af gaat en dat de dieplader van de fa. vd. Wetering ook die namiddag rond 14.00 uur zal arriveren. Da’s schrikken…hebben we even nog heel veel te regelen: het afbreken van diverse losse spullen aan boord, de terugvlucht van ons zelf naar Nederland, het boeken van twee hotelovernachtingen etc. etc. De nacht van vrijdag op zaterdag hebben we een kamer gereserveerd in het hotel bij de haven, da’s geregeld dus. Dan nu eerst maar de boot klaargemaakt voor transport: alle kastjes dichtbinden met ty-raps, deuren vastzetten, servies en glaswerk in theedoeken verpakken, maar ook: wat nemen we zelf mee aan bagage in de hotels en het vliegtuig. We sjezen alsof ons leven er van af hangt. In plaats van in alle rust (we hadden op twee weken gerekend) moet nu alles in een dag gebeuren. Klokslag 14.00 uur komt de gigantische oplegger van vd. Wetering het haventerrein in Port Napoleon oprijden. We kunnen pas rond 15.30 uur onder de kraan, maar chauffeur Guido blijft heel rustig en wacht af, ondertussen zijn truck gereedmakend voor het transport van de Aveline: hij heeft veel grotere schepen dan de Aveline vervoerd en voor de Aveline draait hij zijn hand niet om. Als de boot uiteindelijk in de kraan hangt krijgen we toch ook wel heel duidelijk voor ogen dat dit echt het einde van onze droomreis wordt!

Samen met Jeroen (chauffeur van de begeleidingsauto) wordt de Aveline heel precies door Guido op zijn plaats gezet en heel nauwkeurig vastgesjord en gestempeld. Uren zijn ze daar mee bezig en ook de mast wordt heel precies vastgemaakt langszij de dieplader totdat alles staat en ligt naar de zin van Guido. Wat een vaklui zijn dat!

Even nemen ze nog de tijd voor een koud drankje en een douche, maar om 19.00 uur vertrekt dan toch onze trouwe Aveline, in de handen van chauffeur Guido en zijn begeleider Jeroen. We hebben er allebei moeite mee! Dit Convoi Exceptionel mag overdag en in de weekends niet rijden, mogen ook niet op de snelweg, dus vrijdagavond leggen ze nog maar ongeveer 100 km af en moeten dan twee dagen verplicht stil staan. De verwachting is dat ze woensdagmiddag of donderdagochtend in Nederland zullen arriveren.

Wij eten lekker mossels in het restaurant van het hotel en gaan op tijd naar bed. ’s-Ochtends op ons gemak de koffer ingepakt en uitgecheckt. We ontbijten in St.Louis bij de lokale bakker en daarna rijden we via de toeristische route met wat stops onderweg naar het Kyriad-hotel in Bouches sur Rhone, op 6 kilometer van het vliegveld Marseille. We hebben een vlucht kunnen boeken naar Eindhoven op zondag tegen 12.00 uur, dus is een hotel zo vlakbij het vliegveld wel zo gemakkelijk. Voor de avond-dis rijden we naar de oude stad van Vitrolles, een paar kilometer verderop. Omdat de restaurants pas om 19.30 openen wandelen we nog even door dit laatste prachtige eeuwenoude “kadootje” (stad staat op de cultuurerfgoed-lijst). Het is er beeldschoon en heerlijk rustig.

We eten er voortreffelijke verse tartare met een een berg frietjes en allerhande lekkere liflafjes er om heen. Natuurlijk ook hier weer een goed glas wijn en als we klaar zijn met het eten schuiven de waard, zijn oude vader en de kokkin aan bij onze tafel en met weer een glas kletsen we nog lang door. Veel te laat naar bed natuurlijk, maar ja, we hoeven er ook niet zo vroeg uit op zondag!

Zondag na het ontbijt rijden we de huurauto terug naar het vliegveld (we hadden hem voor twee weken gehuurd maar brengen hem na 6 dagen alweer terug!) en zoeken de gate voor ons vertrek. Precies op tijd stijgen we op en een uur en driekwartier later landen we op Eindhoven Airport.

Van verre zien we ons “welkoms-comité” al op de uitkijk staan: een prachtig bord gemaakt, bloemen, kortom het lijkt of we wel 10 jaar weg zijn geweest: wat een heerlijk onthaal (we houden het weer niet droog!)!. Heerlijk onze kinderen met aanhang, zus Pee en haar Jos, geweldig! Het was koud en miezerig in Eindhoven, maar wat deert dat met zo’n warme ontvangst!

Door een druilerig Eindhoven rijden we naar ’t Hofke en ook het huis is helemaal versierd! Binnen wacht ons een surprise-party van familie en vrienden, echt feest om zo thuis te komen.

Natuurlijk gaat dit door tot in de late uurtjes en liggen we helemaal doodop in bed! Gelijk slapen lukt nog niet zo best; teveel indrukken gehad vandaag dus! Ook hebben de kinderen voor een “ontbijtservice” gezorgd, we worden heerlijk vertroeteld en voelen ons superrijk met onze kinderen en hun aanhang!

Dinsdag 22 augustus krijgen we van de vervoerder te horen dat de boot woensdagochtend in Herkingen zal aankomen. Dus meteen de kraan geregeld, een plaats in onze “thuishaven”, vervoer van de mast naar de winterberging etc. etc. Woensdagochtend op tijd naar Herkingen gereden. Als we daar aan komen staat het Convoi Exceptionel al bij de kraan op het parkeerterrein aan de kade. Alles wordt zorgvuldig losgemaakt en een uur later hangt de Aveline alweer in de takels voor de tewaterlating in Herkingen.

Ook dit verloopt allemaal uitstekend en we varen de 50 meter van de kraankade naar de meldsteiger van de WSV Herkingen. Ook hier weer een geweldige ontvangst: de steiger is door Mieke (van de Grand Cru) versierd met slingers en ballonnen, tjonge wat een moeite allemaal. Ook een passend welkomstcadeau ontbreekt niet (een heuse krat Palm!).

Eerst koffie op het terras, daarna nog tot laat aan de borrel in het Krabbennest. Doodmoe vallen we in slaap! Echt thuiskomen was ook dit; wat een genieten! Heel fijn om iedereen weer terug te zien!