Drie dagen lagen we in Alghero, bij een prachtige temperatuur op een mooie plek. Op dinsdag 4 juli maken we los en gaan eerst langs het bunkerstation; we vullen maar liefst 143 liter diesel bij! Buiten staat geen spat wind en de zeilen blijven opgedoekt. We willen naar de oostkant van het eiland Asinara, noordwest-Sardinië. Het is bloedheet op zee en elke vierkante centimeter schaduw in de kuip zoeken we op.

We varen om de noordpunt van het eiland Asinari heen en komen aan de oostkant uit bij de prachtige baai Cale Reale, vlak bij de nederzetting Lazaretto. Daar pikken we een mooring op (voor de lieve som van € 39,00 per nacht) want ankeren is in het hele natuurgebied daar strikt verboden om schade aan de zeebodem te voorkomen. Ook zijn er amfora-vindplaatsen, keurig met boeien aangegeven, waar natuurlijk het anker niet tussen de eeuwenoude amfora’s gemikt mag worden. We liggen er prachtig, in een azuurblauwe baai, met groene heuvels rondom ons. Een plaatje uit een reisgids!

Het eiland en het zeegebied eromheen vormt sinds 1997 het Nationaal Park Asinara. Op Asinara komen zeldzame dieren voor, zoals een populatie wilde albino-ezels (Italiaans: asini), die het eiland zijn naam hebben gegeven. Dankzij het verleden, en met name dankzij de gevangenis die er vrijwel de gehele 20e eeuw was, is het eiland (toeristische) ontwikkeling bespaard gebleven en is het nu het grootste eiland in de Middellandse Zee dat nog in ongerepte staat is. In 1885 werd Asinara omgevormd tot een strafkolonie en een quarantainegebied. Het eiland werd toen verboden gebied. De keizerlijke familie en edelen van Ethiopië werden er gevangen gehouden gedurende de Italiaanse bezetting van Ethiopië tussen 1936 en 1941. In de jaren zestig werd er een extreem beveiligde gevangenis gevestigd waar beruchte criminelen uit de maffia gevangen werden gehouden. Halverwege de jaren 80 verbleven er ook rechters van de maffia-processen om veiligheidsredenen, in een gebouw dat speciaal voor hen was gebouwd. Asinara is sinds 1997 weer open voor het publiek. Na een rustige nacht gaan we met de Zodiac naar de wal om samen met de GeluXvogel en de Jonas het eiland te verkennen. Meteen vallen de ezels op die hier in het wild leven. Vooral de albino-ezels stelen de show, naast natuurlijk de schattige “baby-ezels”. Op het eiland moet je wel zigzaggend lopen om alle ezelstront te ontwijken.

We zien wat oude gebouwen en bezoeken een zee-schildpadden-crèche. Hier worden, veelal door vissers uit de buurt, zeeschildpadden met ziektes naar toe gebracht om te herstellen.

Veel van het schildpadden-leed wordt veroorzaakt doordat ze het vele plastic vreten dat in zee drijft. Als de beesten weer gezond zijn worden ze vervolgens vrijgelaten op de plaats waar men ze gevonden heeft.

Donderdag 6 juli steken we de Golfo del Asinara over naar Castelsardo, ook weer snikheet. De havenplaats Castelsardo is een plaats met een middeleeuws centrum en een kasteel 114 meter boven de zeespiegel dat we al van verre zien liggen.

We meren af in de prachtige haven, waar naast de vissers ook jachten liggen. De supermarkt ligt direct voor de steiger en ook wat eenvoudige terrassen, een kapper, de wasserette en een bushalte. We maken de boot in orde voor onze logees: Marleen en Wiedse komen morgen aan op het vliegveld van Alghero en daar zien we erg naar uit. Dus: boot gepoetst van binnen en buiten, voorpunt leeg, fietsen aan dek en een “logeerkamer” ingericht in de voorpunt van de Aveline. Vrijdag 7 juli wachten we ze op en rond 13.00 uur arriveren ze -in hun huurauto- op de jachthaven. Super om ze weer te zien, was ook al zo lang geleden (februari) heerlijk en meteen ook weer vertrouwd. De eerste dag verdoen we dan ook met kletsen, kletsen en nog eens kletsen, afgewisseld door een knuffeltje natuurlijk. Op tijd naar bed, want onze logees waren al vanochtend om 03.30 uur onderweg en hadden weinig geslapen. Zaterdagochtend zwaaien we eerst de GeluXvogel uit die een week op Corisica gaat doorbrengen. Daarna nemen we samen met de Jonas de bus (stopt ook weer pal voor onze steiger) naar het kasteel in Castelsardo. Dit kasteel biedt prachtig uitzicht op de omgeving, waarbij we zelfs Corsica kunnen zien liggen.

Van de oude stad zijn diverse wachttorens overgebleven en deze zijn kenmerkend voor Castelsardo. De vestingmuur is mooi bewaard gebleven. Het oude centrum bestaat verder uit smalle, kronkelende en veelal hellende straatjes, waar het leuk slenteren is. Ook vinden we een terras voor koffie en een glas met een schitterend uitzicht.

Terug naar de haven lopen we door de stad, maar voor we de stad uit zijn “leggen we nog even aan” met zessen voor een overheerlijke pizza als lunch.

Zondag 9 juli rijden we op tijd met de huurauto naar de noordoostkant van Sardinië. Is toch nog twee uur rijden! Onderweg passeren we nog de Rocco Elefante, een stuk rots precies aan de rand van de weg in de vorm van een olifant.

Dan zetten we koers naar Costa Smeralda. Costa Smeralda (Italiaans voor “Smaragdkust”) is een kustgebied in het noordoosten van Sardinië en staat bekend om de mooie stranden en toeristische dorpen. De kust is ontwikkeld tot luxe toeristengebied vanaf 1961, toen prins Karim Aga Kahn IV besloot betoverende stranden te maken. Hij maakte hierbij gebruik van een bouwstijl die het paradijselijke gevoel van Costa Smeralda moest versterken. Deze stijl werd vervolgens populair als ‘typisch’ Sardijnse stijl. Wij vinden het allemaal nogal kunstmatig, beetje “Efteling-idee”. We zien reusachtige jachten, winkels van alleen de peperdure merken, zelfs een dealer van Rolls-Royce, alsook toprestaurants.

Lekker vergapen aan alles, maar na een paar uurtjes raken we verzadigd en rijden we door naar Pallau, waar we lekker Italiaans eten en vanaf de haven een blik werpen op de Maddalena-eilanden, juist daar voor de kust. Hier krioelt het van de toeristen, de veerboten varen af- en aan, alles draait hier om de toeristenindustrie.

Over een mooie weg door de binnenlanden rijden we terug naar de Aveline. Maandag rijden we naar Sorso, een plaats die de moeite waard zou zijn volgens de reisgids van Marleen. We kunnen het echte mooie niet zo heel goed ontdekken hier, maar vinden wel een heerlijk koel terras aan zee voor de koffie.

In de buurt moet nog een goed bewaarde piramide liggen met tal van archeologische vondsten, dus na veel gepuzzel komen we daar ook uit. Wel jammer: elke maandag is het museumterrein met de piramide gesloten. Over het hek dan maar een foto van de piramide (kleintje dus) gemaakt. Vanaf hier is het een korte afstand tot Porto Torres.

Oorspronkelijk was Porto Torres een Fenicische haven die later Carthaags werd, vervolgens Romeins en tenslotte Italiaans. In de plaats bevindt zich een archeologisch gebied, met ruïnes van Romeinse baden. Verder is er een goed bewaarde Romeinse brug. De Romaanse kathedraal van San Gavino staat in deze stad. Dit is een van de belangrijkste kerken van het eiland. Porto Torres heeft een drukke haven. Er is een veerverbinding met de havens van Genua en Marseille en verder is er ook een redelijk grote jachthaven. We wandelen wat in de buurt van de havens, met zeker 5 cruiseschepen aan de kade. Verder doen we ons tegoed aan een pizza zo groot als een karrewiel voordat we terugkeren in Castelsardo. Dinsdag 11 juli: Marleen en Wiedse vertrekken vandaag naar NL. Lastig, lastig, lastig, we zijn er bedrukt onder. Duurt immers weer 2-3 maanden voor we ze weer zullen zien. Om 13.00 uur zwaaien we ze met een brok in de keel uit, het waren superfijne dagen!