Woensdag 17 mei 2017. Was ons eerste plan om maar enkele dagen te blijven in Almerimar: de aanhoudende sterke Oostenwind houdt ons langer in Almerimar dan ons lief is. We blijven 11 dagen daar liggen, overigens geen straf hoor! Het weer is er verder prima, een strandje, winkels, restaurants en een kapper in de buurt, dus we houden het hier wel uit als toerist. Buiten de bebouwing rond de havenkommen van de Marina stelt Almerimar niet zo heel veel voor, maar vervelen doen we ons niet. Een middag naar het strand, een middag als toeschouwer bij het spectaculaire kite-surfen (in de harde wind), wandelen over de eindeloze boulevard met een koud glas bier op een terras toe, het is best uit te houden.

We zien op Zygrib een “windgaatje” later in de middag, dus we besluiten om (samen met de Jonas) de mogelijkheid te gebruiken om met een nacht op zee in Cartagena te geraken. Tegen 17.00 uur maken we los en draaien de haven uit. De wind is buiten inmiddels gezakt tot 3-4 Bft, wel pal op de kop en het gaat matig comfortabel. De meeste wind is immers wel weg, maar de zee is na dagenlange harde wind zeker nog niet rustig.

Sterker nog, rond 22.00 uur zijn we bij de Cabo de Gata en er staan werkelijk forse kuilen water; het dek wordt keer op keer overspoeld, tot aan de buiskap toe, maar de kuip blijft redelijk droog. Grote rollers gaan over het dek, gelukkig heeft Martje zorgvuldig voor vertrek de luiken van ankerbak en bakskisten gesloten, alles blijft keurig droog binnen. Wel wordt een steeds grotere zoutkorst opgebouwd, alles zit onder. Ook neemt de wind hier bij de Cabo toe tot 22-23 knopen (blijft op kop) en gaan we de stikdonkere nacht in. Het blijft donker tot 02.00 uur de maan de zee prachtig gaat verlichten. We hobbelen de nacht door en om beurten doen we een tukje. In de buurt van Garrucha wordt de zee uiteindelijk wat rustiger en neemt ook de wind af. Het wordt licht (een adembenemende zonsopkomst) en we zien een prachtige groene kust voor ons.

Wel krijgen we 15 mijl voor de aanloop van Cartagena iets in de schroef, plots draait de motor veel minder toeren. Frans vliegt naar de gashandel, via vrijloop naar vol gas achteruit en de turbo brult. Dan langzaam weer in de vooruit en het leed lijkt geleden: we denken dat we “het” kwijt zijn (toch later nog maar even in de haven onder water controleren), de motor draait weer als vanouds rustig zijn toeren.

Vlak voor de aanloop van Cartagena ligt een marineschip en kanon-geknal omringt ons. Een welkomstsalvo voor de Aveline en de Jonas???? Foutje dus, ze hebben daar een schietoefening met scherpe munitie en wij denken daar nog wel even langs te kunnen. Dat wordt overigens door twee enorme -met bewapende militairen bemande- Rib’s ook wel duidelijk gemaakt; ze stuiven op de Jonas en de Aveline af om onze koers te doen veranderen en tja, als ze met scherp schieten dan werken wij wel graag mee.

We motoren iets na 12.00 uur de mooi gelegen haven van Cartagena binnen en krijgen na 115 mijl een prachtige plek tussen de “grote” jongens. Meteen de Aveline zoutvrij gespoeld, dutje gedaan, ook zelf even onder de douche en alle leed is weer geleden. Al met al een prachtige tocht. Nu maken we ons op voor de komst van Daan. Hij is om 17.00 uur geland in Alicante (vanuit Amsterdam) en is met de huurauto om ongeveer 19.00 uur in Cartagena.

Heerlijk, onze “kleine” aan boord! We hebben hem een dikke twee maanden niet gezien en dat moet ingehaald worden natuurlijk. Eerst maar een biertje, dan een uitgebreide dis en nog tot laat gekletst. ’s-Morgens na het ontbijt met Daan Cartagena ingewandeld (hebben wij zelf ook nog helemaal niets van gezien). Cartagena is een heel oude stad. Gesticht in de 3^e eeuw voor Christus, door de Fenicier Hasdrubal de Schone, een legeraanvoerder uit Carthago, die de stad “Qart Chadast” (Nieuwe Stad) noemde. Een eeuw later nemen de Romeinen bezit van de stad en geven die de naam “Carthago Nova” (Nieuw Carthago). Vervolgens namen de Moren bezit van de stad en werd de naam “Qartayanna” ingevoerd, het latere Cartagena. Alles mooi aangelegd hier, niet bijzonder indrukwekkend, maar de stad leeft wel.

Eerst over de boulevard naar het Marine-museum, met als opvallende “attractie” de eerste duikboot (22 meter, bj 1888, ontwerp Isaac Peral) die onder water torpedo’s kon afvuren. In de binnenstad is het erg druk in verband met de “nacht van het museum”. Overal waar je kijkt lopen, staan en zitten mensen.

 

 

Na een drukke dag even een koud biertje aan boord van de Aveline, maar het fraaie uitzicht over de baai zoals we dat eerst hadden wordt totaal ontnomen door het motorjacht Yas, “slechts” 141 meter lang (op 6 na grootste jacht ter wereld), eigendom van Sheikh Hamdan, halfbroer van de Emir van de Verenigde Arabische Emiraten, met 60 gastenplaatsen, 56 bemanningsleden, natuurlijk een zwembad en een helikopter op het achterdek. We weten niet wat we zien en vergapen ons daar aan! Tsja, onze Contest van 43 voet lang is echt maar een notendop!

Zaterdagochtend rijden we met Daan naar Murcia, een grote stad zo’n 50 kilometer landinwaarts. Murcia heeft 440.000 inwoners en is een oude, in de 9^e eeuw door de Moren gestichte stad aan de rivier de Segura met een schitterend oud centrum rond de kathedraal en het bisschoppelijk paleis. Alles doorspekt met mooie oude panden, prachtige plantsoenen, en veel, heel veel terrassen voor een hapje en een drankje. We bezoeken de kathedraal, de vele pleinen, en treffen een heus muziekfestival in het centrum van de oude wijk.

Moe gewandeld rijden we terug naar de Aveline. Zondag met Daan nog even Cartagena in gewandeld en dan vertrekt hij vroeg in de middag weer naar Alicante, om vervolgens even na vijven terug te vliegen naar Amsterdam. Het was weer heerlijk met Daan hier in Spanje; wanneer zien we hem weer?