Portimão – Mazagón

Het weer wordt stilaan beter, de boot is ook in topconditie en wij zijn er klaar voor: het vervolg van onze reis. Begin april krijgen we nog “koffievisite” van Rob en Caroline (Lightning), de laatste visite uit Herkingen. Dan maken we ons op voor het vertrek uit Portimão. Eerst hebben we nog een probleem op te lossen met de boiler: elke keer als we de elektrische verwarming van de boiler aan zetten valt op de steiger de elektra uit. Van alles geprutst, maar het elektrische circuit van de boiler blijft “aardlekken”. Er zit sluiting in het verwarmingselement van de boiler. De boiler is al een heel oud exemplaar, dus we besluiten deze te vervangen door een nieuwe. In Duitsland besteld wordt de boiler na een dikke week in Portugal bezorgd (voor € 8,95 bezorgkosten) en kunnen we aan de slag. Eerst –samen met Jan van de Jonas- de oude verwijderd en alle aansluitingen over gezet op de nieuwe. De nieuwe past maar net in de “boilerruimte” onder de kajuitvloer, gelukkig alles voor de bestelling goed opgemeten. Na een paar uurtjes sleutelen werkt alles weer en ruimen we de boot op.

Vrijdag 14 april gaan we met de Nissan nog eerst een fikse partij boodschappen in slaan bij de supermarkt. In de namiddag brengen we de oude vertrouwde Nissan terug naar zijn “baasje” in Silves en rijden we met de taxi terug naar Portimão. Zaterdag 15 april is het dan zover: we maken tegen tienen de Aveline los en varen samen met de Jonas de rivier af, tussen de havenhoofden door de zee weer op. Tot ziens Portimão, het was een geweldige tijd hier!

Over een rustige zee (geen swell deze keer) varen we met een lekkere zon onder vol tuig richting oost, naar Faro. Bij Cabo de Santa Maria krijgen we een geweldig ontvangstcomité voordat we de delta binnen varen: wel 10 grote dolfijnen escorteren ons, laten zich ook gewillig fotograferen. Het is een grote soort deze keer maar ze zijn net zo beweeglijk als alle kleinere soorten die we tot nu toe tegenkwamen. Altijd weer een feest!

We varen met de vloedstroom mee de delta onder Faro binnen, nu ja, varen…we worden gewoon door de stroom naar binnen gezogen met aan alle kanten stroomrafelingen en vreemde golfbewegingen. Het is een prachtige delta waar we in terecht komen. Nabij Ilha da Culatra vinden we een plek waar ook bij laag water voldoende blijft staan om ons drijvend te houden. Het anker gaat uit, de diesel stopt en meteen is er een heerlijke alles omvattende rust……..totdat we in de gaten krijgen dat we precies in de aanvliegroute van Faro Areoporte liggen. Om de 15 minuten brult er een toestel over ons heen. Gelukkig nemen de vliegbewegingen na 23.00 uur af tot nihil en blijft het de hele nacht rustig. Een beste eerste vaardag van het seizoen 2017.

Zondagochtend ontbijt in de kuip in de zon in alle rust. Om 09.30 uur anker op en op de motor varen we de delta weer uit, de ebstroom gebruikend. De zeilen gaan omhoog en met een lekkere zon varen we verder richting oost. Zo’n dertig mijl verder strijken we de zeilen juist voordat we bij Ayamonte over een ondiepe drempel de rivier (Ria Guadiana) opvaren. Ook op die drempel staat een vervelende zee, maar ja, de dieptemeter geeft hier ineens ook nog maar 2,5 meter onder de kiel, opletten dus. We varen de rivier op. De rivier is de grens tussen Portugal en Spanje, ook een raar idee: de rivier slingert en het ene moment zitten we in Portugal en het andere moment weer in Spanje, tot vervelens toe. Onze mobiele telefoon blijft ook maar SMS-berichtjes van onze provider doorgeven: “welkom in Spanje…”  dan weer “welkom in Portugal…” en dit gaat zo ongeveer twee uur door (maar goed dat dit gratis berichtjes zijn)!

We varen onder de brug door met de snelweg die Portugal met Spanje verbindt. Dat is akelig, onze mast heeft een hoogte van ca. 20 meter boven de waterlijn, de brug heeft een doorvaarthoogte bij hoogwater van 20,5 meter! Natuurlijk weten we dat we iets na laag water binnen zijn gevaren en dat het ruim moet kunnen, maar toch, het geeft maar heel erg weinig ruimte, zeker als je zo van onderaf tegen de onderzijde van de brug aan kijkt. Met een zucht van verlichting varen we na de brug de rivier zo’n 11 mijl landinwaarts.

Een prachtige rivier in een volstrekt stil gebied: we wanen ons alleen op de wereld hier (nou ja, de Jonas is er wel hoor). Na talloze bochten en vele mijlen verder komen we bij het dorp Alcoutin, een kleine nederzetting in “the middle of nowhere”.

Ook hier kunnen we niet aan de kant komen met onze diepgang, dus het anker gaat weer uit en we liggen vorstelijk in een prachtige,  doodstille omgeving. Het enige geluid komt van de honderden vogeltjes die hier hun domein hebben in de groene oevers. (’s-morgens zien we dat een aantal baldadige vogeltjes op zeker tien plaatsen bij ons aan dek gepoept heeft). Wel moeten de horretjes weer in de luikopeningen gezet worden: het is hier vergeven van de muggen.

Na een heel stille nacht ’s-ochtends het anker opgehaald tussen de “witte wieven”. Het is volkomen windstil en er hangt een nevelband van ongeveer een meter boven het water, mooi is dat. Met de ebstroom varen we in twee uur de rivier weer af, ook met spanning deze keer onder de brug door: men geeft geen enkele aanduiding van doorvaarthoogte op pijlers of zo, dat moeten we zelf inschatten. Net voor de rivieruitgang bij Ayamonte de zeilen gezet. De uitgang is door de stroom op de kont en de wind op de kop bij een geringe diepte veranderd in een ware “klotsebak”; we moeten ons vasthouden in de kuip tot ongeveer 2 mijl uit de kust.

Daar keert de rust weer terug op zee en banen we ons zigzaggend door een doolhof van vis-staken en –boeitjes een weg richting Mazagon. Onderweg worden we ook nog overvallen door een plots opkomende dichte mist en met Frans achter de radar en AIS en Martje buiten op de uitkijk naderen we de kust voor Mazagón waar ook de mist weer verdwijnt. Voor de ingang van de Ria de Huelva strijken we de zeilen en met het tij mee varen we de rivier op tot de marina van Mazagón. Hier zullen we een aantal dagen blijven liggen in verband met de verwachte zware wind richting Cadiz en Gibraltar. Hier liggen we heerlijk beschut in een rustige haven, dus, wie doet ons wat. Woensdag 19 april gaan we met de luxe bus ( € 1,65 pp) Mazagón uit voor een bezoek aan Huelva, zo’n 20 km stroomopwaarts aan de rivier. Eerst brengen we een bezoek aan de lokale Mediamarkt voor een nieuwe prepaid-internet-kaart (onze kaart uit Portugal werkt hier niet meer), daarna bezoeken we het oude centrum.

Niet heel erg opwindend geven we eerlijk toe, maar we zijn natuurlijk ook knap verwend met alle mooie steden die we inmiddels al gezien hebben. Wel is het weer helemaal Spanje waar we zijn, inclusief siësta, vino, cerveza en lekker eten.