Donderdag 23 februari 2017, vroeg uit de veren en rond 08.30 uur staat onze taxi klaar (Jan & José van de Jonas met de Nissan) om ons naar het vliegveld in Faro te brengen. Ruim op tijd zijn we daar en precies op tijd brengt het vliegtuig ons in 40 minuten naar Lissabon. Van daaruit, met 2 ½ uur overstaptijd, gaan we in 3 uur naar München. Uiteindelijk staan we om 19.30 uur (lokaal) op Beierse bodem. Huurauto opgepikt en in het pikkedonker naar Langenbach (15 km) waar we een klein hotel geboekt hebben. Voor het slapen gaan doen we ons eerst nog even tegoed aan twee immense Wiener Schnitzels, ruim overgoten met grote pullen bier: het Beierse leven is zo slecht nog niet.

 

De volgende ochtend na het ontbijt rijden we naar Markt-Schwaben waar Broer en Liesbeth op weg vanuit Nederland naar Oostenrijk hebben overnacht. Heerlijk hen weer te zien na zo’n lange tijd! Samen rijden we naar de Oostenrijkse grens, waarna we in Wörgl in de supermarkt boodschappen doen voor een week. Vanuit Wörgl is het dan nog maar een stukje over de autobahn naar het Zillertal waar vandaan we het Tuxertal in gaan, de laatste kilometers omhoog naar Vorderlanersbach, naar ons vertrouwde appartement bij Ulrike en Joseph.

 

 

Dan kan de “grote reünie” beginnen: Karen en Eelco met de 3 kinderen en later in de middag arriveren ook Daan, Marleen en Wiedse met de auto vanuit Nederland. Volop te kletsen en te knuffelen, na de gezamenlijke maaltijd nog tot laat in de avond. Zo fijn om iedereen weer te zien!!!!

 

 

 

 

 

De hele week hebben we bijna steeds goed ski-weer, dus goede sneeuw met een zonnetje erbij. De temperatuur is wel even wennen buiten de temperatuur die we in Portugal gewend zijn. We skiën volop met de kinderen, wandelen veel, genieten ook van de drie kleinkinderen van Broer en Liesbeth, kortom een perfecte week met iedereen (ook met vele “oude” bekenden uit Eindhoven, Acht, Aarle-Rixtel, Beek en Donk, Lieshout, Goirle en Veghel).

Vrijdags brengen we Daan naar het vliegveld in Innsbruck; afscheid nemen dus! Zondagochtend vertrekken Marleen en Wiedse vroeg en ook het gezin van Broer; wéér afscheid, voor hoelang, tot wanneer……blijft steeds lastig voor ons.

Later die ochtend rijden we ook het Tuxertal weer uit via de Achensee naar München. Het sneeuwt, vlak voor ons rijdt, bij Bad Tölz, een sneeuwschuiver/ strooiwagen, de weg blijft goed berijdbaar en snel zijn we in München.

 

We waren nog niet eerder in de stad München zelf; wel zijn we er zowat veertig jaar in de winter langs gereden, maar niet in de stad geweest. Omdat ons vliegtuig morgenavond pas vertrekt hebben we alle tijd. In het centrum van de oude stad lopen we een paar uur rond, geweldig mooi, een openbaring voor ons. Vriendelijke Münchenaren, mooie oude gebouwen en luxe winkels, alles netjes schoon en in het zonnetje.

 

 

Laat in de middag rijden we naar ons vriendelijke hotel in Langenbach. Daar wederom een dikke Wiener Schnitzel met een biertje en een wijntje. Kon slechter dus. Maandagochtend na het ontbijt rijden we enkele kilometers naar Freising. Een erg oude stad met een heuse Dom (op een heuvel), klooster, veel oude gebouwen en natuurlijk –niet onbelangrijk- de oudste bierbrouwerij ter wereld staat daar.

We bezoeken in de middag deze brouwerij. De staats-brouwerij “Weihenstephan” is de oudste van de wereld (ca. in het jaar 1040 gesticht) en in bezit van de vrijstaat Beieren. De brouwerij bevindt zich in de gebouwen van het voormalige klooster Weihenstephan en staat op de campus van de technische universiteit van München. Natuurlijk gaan we niet weg zonder een pul Alt-bier en de oer-Beierse hap.

Op tijd leveren we de auto af op het vliegveld en checken we in. Het blijkt dat het vliegtuig naar Lissabon een half uur vertraging heeft vanwege de staking van Franse verkeersleiders. Dat wordt krap aan, immers we moeten in Lissabon wel de aansluiting halen met het vliegtuig naar Faro, anders wordt het een nachtje extra in Lissabon. Uiteindelijk landen we om 22.30 uur in Lissabon, we scheuren daar met de andere Faro-gangers in een bus naar de andere kant van het vliegveld waar het toestel klaar staat voor vertrek. We stappen in, zitten nog maar net en weg zijn we alweer, richting Faro. Om 23.30 uur staan Jan en José trouw te wachten om ons met de Nissan weer naar de Aveline in Portimaõ te brengen. Fijn en geweldig hen ook weer te zien, de trouwe bondgenoten! Laat naar bed, heerlijk geslapen in het “botenbed” en dinsdag de berg was meteen maar weggewerkt. We gaan ons opmaken voor de “werfbeurt” van de Aveline, die gaat woensdag uit het water.