Woensdag 8 maart 2017. In alle vroegte maken we de Aveline los na een lange winterslaap en motoren naar de werf van onze marina in Ferragudo. Stipt 09.00 uur hangt de Aveline in de hijsbanden van de portaalkraan en worden we uit het water gehesen. Midden op het stallingsterrein wordt de onderkant van de boot met hoge druk schoongespoten, en hoe: er komen heel oude antifouling-lagen boven, zoals licht groen, zwart en rood. Kleuren die wij nooit gebruikt hebben.

We zien na het afspuiten nu ook de klus voor komende winter duidelijk in beeld komen: de laagdikte van de antifouling is veel te groot, we moeten de vele lagen eraf gaan krabben tot op de gelcoat en weer opnieuw gaan opbouwen. Maar ja, da’s zorg voor later. Overigens, in Nederland is men bij het afspuiten en opvang van antifouling toch wel heel wat milieubewuster dan de gemiddelde Portugese werf. Wordt in Nederland alles netjes opgevangen en afgevoerd, hier spuit men de oude verf eraf en laat dat gewoon midden op het terrein liggen. Boot na boot wordt afgespoten en daarmee de laag antifouling op het terrein steeds dikker. Een hele vieze blauw bende wordt het dus rond onze boot, de schoenen en kleding zitten vol en steeds moeten we opletten niet met de vuile schoenen en kleding aan dek te gaan of bijvoorbeeld in de auto te stappen. De boot wordt wel erg zorgvuldig op professionele stutten gezet met hier en daar een extra houten weidepaal.

Ladder erbij, een steiger geregeld en we kunnen aan de slag. Eerst natuurlijk met water (uit de slang) alles goed schoongemaakt, Martje is nat tot op haar huid. Maar anders dan in Nederland waar je in het voorjaar de “goede momenten” moet nemen om te poetsen en te schilderen (vaak tussen twee buien door) staan we hier in hemd en korte broek bij een temperatuur van 25 graden te werken. De nattigheid van het spoelen is dus snel verdwenen en maakt plaats voor dikke zweetdruppels. Frans begint aan de onderkant van het schip. De anodes worden vervangen, de boegschroeven gedemonteerd en de klapschroef schoongemaakt en met vet doorgespoten. Verder werkt hij alle plekjes bij zodat het onderwaterschip er na een dag werken als een bont modern schilderij oogt.

Moe (maar vooral erg dorstig) van het harde werken zoeken we ons hotel op; we hebben voor vijf dagen met de Jonas samen een grote hotelsuite gehuurd, kunnen we in elk geval lekker douchen, rustig slapen en aldaar ook het ontbijt gebruiken. Werkt allemaal zeker zo praktisch. Overigens, de suite was eigenlijk niet onze eerste keus. We hadden een simpel appartementje gehuurd in een groot complex hier in Portimaõ. Kregen we een dag voor dat we er naar toe zouden gaan een telefoontje van de “verhuur-mevrouw” dat men eigenlijk voor de verhuur van één appartement het hele grote gebouw niet graag open wilde stellen (we waren blijkbaar de enige huurders) en of we geen bezwaar hadden tegen een verblijf in het nabijgelegen hotel?

Wel, bleek het om een zeer grote hotelkamer te gaan, inclusief balkons, eethoek, zithoek, open haard, keuken van 5 x 2,5 meter, prachtige marmeren trap naar de bovenetage met twee ruime slaapkamers, en een badkamer van 6 x 6 meter (?),   inclusief gratis ontbijt en dat alles voor dezelfde prijs als het appartement. Toch niet lang na hoeven denken! Daags erop komt ook de Jonas naar het werfterrein (ook even midden op het terrein afspuiten) en zijn we allemaal druk aan de klus.

 

Na een paar dagen hard werken kan de boot op maandag 13 maart weer terug in het water. Gaat gladjes, net als het eruit halen, en op de motor gaat de Aveline weer Spic & Span naar de box in de Marina. De Aveline is weer helemaal klaar voor het vervolg van onze reis. Wordt wel een iets andere route dan de heenweg. Waren we eerst van plan weer dezelfde weg terug naar Nederland te varen, via de Portugese Westkust, Noord-Spanje en de Golf van Biskaje, nu is ons plan toch gewijzigd. We hebben recent besloten toch naar de Middellandse Zee te gaan. Nu we al zo ver gevaren hebben is het natuurlijk ook zonde om niet “even de hoek om” naar de Med te gaan. We zullen in april losmaken hier in Portimaõ, richting Gibraltar en Zuidoost-Spanje, om dan vervolgens ter hoogte van Denia over te steken naar de Balearen. Via Ibiza, Formentera, Mallorca en Menorca gaat het dan naar Sardinië, Italiaanse Westkust, Corsica, Elba en vervolgens richting Franse Riviera. Eind september/ begin oktober wordt in Port Napoleon (Rhônemonding nabij Marseille) de Aveline ontmast, uit het water getakeld en als “Convoi Exceptionel” op de dieplader over de weg in twee dagen naar Herkingen vervoerd.

Naar de Med met onze eigen Aveline, een heerlijk plan en we hebben er ontzettend veel zin in!

Donderdag 23 februari 2017, vroeg uit de veren en rond 08.30 uur staat onze taxi klaar (Jan & José van de Jonas met de Nissan) om ons naar het vliegveld in Faro te brengen. Ruim op tijd zijn we daar en precies op tijd brengt het vliegtuig ons in 40 minuten naar Lissabon. Van daaruit, met 2 ½ uur overstaptijd, gaan we in 3 uur naar München. Uiteindelijk staan we om 19.30 uur (lokaal) op Beierse bodem. Huurauto opgepikt en in het pikkedonker naar Langenbach (15 km) waar we een klein hotel geboekt hebben. Voor het slapen gaan doen we ons eerst nog even tegoed aan twee immense Wiener Schnitzels, ruim overgoten met grote pullen bier: het Beierse leven is zo slecht nog niet.

 

De volgende ochtend na het ontbijt rijden we naar Markt-Schwaben waar Broer en Liesbeth op weg vanuit Nederland naar Oostenrijk hebben overnacht. Heerlijk hen weer te zien na zo’n lange tijd! Samen rijden we naar de Oostenrijkse grens, waarna we in Wörgl in de supermarkt boodschappen doen voor een week. Vanuit Wörgl is het dan nog maar een stukje over de autobahn naar het Zillertal waar vandaan we het Tuxertal in gaan, de laatste kilometers omhoog naar Vorderlanersbach, naar ons vertrouwde appartement bij Ulrike en Joseph.

 

 

Dan kan de “grote reünie” beginnen: Karen en Eelco met de 3 kinderen en later in de middag arriveren ook Daan, Marleen en Wiedse met de auto vanuit Nederland. Volop te kletsen en te knuffelen, na de gezamenlijke maaltijd nog tot laat in de avond. Zo fijn om iedereen weer te zien!!!!

 

 

 

 

 

De hele week hebben we bijna steeds goed ski-weer, dus goede sneeuw met een zonnetje erbij. De temperatuur is wel even wennen buiten de temperatuur die we in Portugal gewend zijn. We skiën volop met de kinderen, wandelen veel, genieten ook van de drie kleinkinderen van Broer en Liesbeth, kortom een perfecte week met iedereen (ook met vele “oude” bekenden uit Eindhoven, Acht, Aarle-Rixtel, Beek en Donk, Lieshout, Goirle en Veghel).

Vrijdags brengen we Daan naar het vliegveld in Innsbruck; afscheid nemen dus! Zondagochtend vertrekken Marleen en Wiedse vroeg en ook het gezin van Broer; wéér afscheid, voor hoelang, tot wanneer……blijft steeds lastig voor ons.

Later die ochtend rijden we ook het Tuxertal weer uit via de Achensee naar München. Het sneeuwt, vlak voor ons rijdt, bij Bad Tölz, een sneeuwschuiver/ strooiwagen, de weg blijft goed berijdbaar en snel zijn we in München.

 

We waren nog niet eerder in de stad München zelf; wel zijn we er zowat veertig jaar in de winter langs gereden, maar niet in de stad geweest. Omdat ons vliegtuig morgenavond pas vertrekt hebben we alle tijd. In het centrum van de oude stad lopen we een paar uur rond, geweldig mooi, een openbaring voor ons. Vriendelijke Münchenaren, mooie oude gebouwen en luxe winkels, alles netjes schoon en in het zonnetje.

 

 

Laat in de middag rijden we naar ons vriendelijke hotel in Langenbach. Daar wederom een dikke Wiener Schnitzel met een biertje en een wijntje. Kon slechter dus. Maandagochtend na het ontbijt rijden we enkele kilometers naar Freising. Een erg oude stad met een heuse Dom (op een heuvel), klooster, veel oude gebouwen en natuurlijk –niet onbelangrijk- de oudste bierbrouwerij ter wereld staat daar.

We bezoeken in de middag deze brouwerij. De staats-brouwerij “Weihenstephan” is de oudste van de wereld (ca. in het jaar 1040 gesticht) en in bezit van de vrijstaat Beieren. De brouwerij bevindt zich in de gebouwen van het voormalige klooster Weihenstephan en staat op de campus van de technische universiteit van München. Natuurlijk gaan we niet weg zonder een pul Alt-bier en de oer-Beierse hap.

Op tijd leveren we de auto af op het vliegveld en checken we in. Het blijkt dat het vliegtuig naar Lissabon een half uur vertraging heeft vanwege de staking van Franse verkeersleiders. Dat wordt krap aan, immers we moeten in Lissabon wel de aansluiting halen met het vliegtuig naar Faro, anders wordt het een nachtje extra in Lissabon. Uiteindelijk landen we om 22.30 uur in Lissabon, we scheuren daar met de andere Faro-gangers in een bus naar de andere kant van het vliegveld waar het toestel klaar staat voor vertrek. We stappen in, zitten nog maar net en weg zijn we alweer, richting Faro. Om 23.30 uur staan Jan en José trouw te wachten om ons met de Nissan weer naar de Aveline in Portimaõ te brengen. Fijn en geweldig hen ook weer te zien, de trouwe bondgenoten! Laat naar bed, heerlijk geslapen in het “botenbed” en dinsdag de berg was meteen maar weggewerkt. We gaan ons opmaken voor de “werfbeurt” van de Aveline, die gaat woensdag uit het water.