Zo, dat was even geleden dat we iets van ons lieten horen vanuit de Algarve. We liggen nu vanaf 4 oktober in Marina de Portimão, bijna drie weken geleden dus.

De eerste dagen vulden zich met oriëntatie op de nieuwe “woonomgeving”: waar is de wasserette, waar kan ik mijn olie kwijt, waar zijn de winkels, terrassen, restaurants en natuurlijk: waar ligt het mooiste strand? De winkels etc. hadden we nogal snel gevonden.

Jezuiten-college Portimao
Jezuiten-college Portimao

Met onze prachtige Dahon-fietsen overbruggen we in 6-7 minuten de afstand naar de Pingo-Doce, een soort Albert Heijn maar dan in Portugal, met een ruim assortiment, een uitstekende wijnkelder, goed bier tegen een redelijke prijs, verse groenten, vlees, vis, noem het maar op. Ietsje verder fietsen kom je bij de echt grote winkelcentra (Continente en Aqua Portimao met buiten de megasupermarkten -Jumbo, Lidl, Aldi- ook gezellige kledingwinkels, restaurants en koffie-bars).

Kerk van Onze Lieve Vrouw van Concelcao
Kerk van Onze Lieve Vrouw van Concelcao

 

Wel hebben we een mandje voor achter op de fiets gekocht (Decathlon) waarin precies twee dozen met elk 15 flesjes bier passen, perfect dus!

De stranden hier bij Portimão zijn geweldig. We lopen daar in 5 minuten vanuit ons deel van de haven naar toe.

We maken lange strandwandelingen waarbij we op de meest prachtige rotspartijen stuiten. Wat een geweldige natuur! Verder is het op die afgelegen stranden (veelal in kleine inhammen tussen de rotsen) heerlijk rustig vertoeven. Je waant je alleen op de wereld daar. Martje vindt het af en toe wat te stil (misschien bang voor zeerovers of zo). Frans vindt ook de kleine afgelegen strandjes wel veel zand hebben (heeft ie een hekel aan tussen zijn tenen). We vinden het zand nog lang overal terug.

Op zee wordt volop gesurft op de af en toe toch wel spectaculaire golven. Blijft lekker kijkwerk natuurlijk. Overigens, meestal gaat Martje naar het strand om haar buik bruin te laten worden en zorgt Frans ondertussen dat hij met een krantje een biertje op het terras scoort (wel natuurlijk met uitzicht op zee). We lopen nog steeds in de korte broek en T-shirt, Frans zoekt steeds de schaduw op want in de zon is het hem veel te heet. Eind oktober en dan nog helemaal geen gevoel van herfst of wat dan ook zoals we in NL gewend zijn. Het strand (Praia da Rocha) is in heel Portugal bekend en vooral in het weekend is het er nog steeds flink bezet. Zo ook de strandtenten, ligstoel- en parasolverhuur: het is hier nog “gewoon” zomer met een temperatuur tussen de 24 en 28 graden.

Bij het begin van het strand –tegen de jachthaven- ligt het fort St. Catherine gebouwd in de 16e eeuw door koning Philip II om Portimão te beschermen tegen de invallen van piraten, zeerovers en de Moren (de Algarve –voorheen “Al-Gharb”, Moors voor “het Westen”-  is meerdere keren in bezit geweest van de islamitische Moren). Het fort is mooi gerestaureerd en biedt een werkelijk schitterend uitzicht over de riviermonding en de zee.

Eerder meldden we al dat Portimão tot ca. 1980 het centrum van de conservenindustrie (vis) van Portugal was. Alle oude fabrieken zijn inmiddels afgebroken/dicht maar alle fabrieksschoorstenen zijn keurig blijven staan. Ze zijn steevast het domein geworden van “overwinterende” ooievaars: op elke hoge schoorsteen staat wel een nest. De ooievaars vliegen af en aan, klepperend en wel op hun nesten op al die bewonderende mensen neerkijkend.

Inmiddels hebben we ook weer de Zodiac uit de voorpunt gehaald, opgeblazen en de Tohatsu er achter gehangen. Perfect vervoermiddel om even naar het strandje aan de overkant van de rivier te gaan of naar Ferragudo (ook aan de overkant) te varen. Ferragudo is mooi, klein en voorzien van veel kleinschalige visrestaurants. Met de fiets (moeten we in de stad over de brug) is het vanuit de jachthaven ongeveer drie kwartier fietsen; met de Zodiac zijn we er in tien minuten. En natuurlijk niet onbelangrijk: leuk speelgoed zo’n Zodiac. Samen met de schipper van de Jonas kijken wie het hardste in plané kan (alle twee een Zodiac en alle twee een even sterke motor): weer een middag lol voor de 60-plussers!

We houden jullie op de hoogte!

Donderdag 29 september. De 4 dagen in Lissabon waren top, maar vandaag gaan we toch echt weer wat verder. Vanochtend eerst de Annalena goede vaart gewenst; zij vertrekken vanuit Lissabon vandaag via Madeira naar de Canarische eilanden en we zullen Gerard en Rommy dus erg lange tijd niet zien. Zelf maken we los voor de tocht over de Taag, maar moeten even wachten totdat de brug bediend wordt die over de havenuitgang ligt. Dan onder de grote brug door stroomafwaarts naar Oeiras.

In Oeiras willen we diesel tanken en een nachtje blijven, maar beiden gaan niet door; de haven ligt vol. Dus maar het stukje naar Cascais doorgevaren en daar de dieseltank vol gezet en een prima overnachtingsplaats gekregen. Vrijdagochtend maken we om halfacht al weer los voor de 53 mijl naar Sines. In de marina de zeilen al gezet en buiten kan het zigzaggen tussen de visboeitjes weer beginnen.

Visboeitje
Visboeitje

Zelfs in diepere wateren stikt het van die boeitjes, en de lijnen eronder wil je natuurlijk voor geen goud in je schroef! Verder op de dag wordt het heter en heter, maar met een zuchtje wind en de zeilen als groot zonnescherm prima uit te houden. Juist voor Sines trekt de wind flink aan en aftuigen in de immens grote havenkom is weer eens lekker lastig. In de kleine maar luxe haven van Sines is plaats genoeg en er liggen verschillende vertrekkers op doorreis. Sines heeft een grote petrochemische industrie en dat zie je (grote mammoettankers, zwarte rookwolken) en dat ruik je (het stinkt er werkelijk overal naar de industrie). Je snapt niet dat al die mooie huizen en gebouwen zo smetteloos wit blijven daar.

In Sines blijven we een dag extra –in verband met de sterke wind op zaterdag en zondag- waarbij het uitje op zondagochtend naar de plaatselijke bakker voor taartjes met koffie (samen met de Jonas) wel heel geweldig is. De zaak zit barstensvol Portugezen die op de zondagochtend zichzelf daar trakteren op zoete waar.

Zondagmiddag maken we de Aveline klaar voor een vroeg vertrek op maandagochtend naar Lagos (78 mijl) langs de beruchte Cabo de São Vicente, het punt waar de Atlantische Oceaan in zuidwest Portugal “het hoekje omgaat” naar de Algarve. We maken maandag in het donker los voor de oversteek. In de haven zeil gezet en motorzeilend kruisen we tussen de zeeschepen voor anker op de rede van Sines. Al zeker op 25 mijl afstand zien we de beruchte Cabo ver boven de zee uitsteken. Met respect houden we afstand van de Cabo en zeilen er met 15 knoopjes wind achterin lekker rustig voorbij.

Boven rond de gebouwen en vuurtoren zijn volop mensen waar te nemen. Het is natuurlijk ook een toeristische attractie die kaap. Juist voorbij de kaap krijgen we wel een flinke valwind die over de kaap aan komt stuiven voor de kiezen. Net zo snel als de valwind komt, verdwijnt deze ook weer en uiteindelijk komen we voorbij de kaap in een heerlijke wind terecht. Voorbij de kaap verdwijnt ook de swell die ons vanaf Zuid-Bretagne dag in dag uit bezig hield. De zee wordt hier “Noordzeevlak”. Met de genua erbij in 18-19 knopen wind trekt de Aveline door het water. Ze weet wellicht dat haar forse taak na het ronden van de kaap er voor dit jaar bijna op zit! Het uitzicht op de ruwe kleurige rotsen is fenomenaal; we kijken voor de zoveelste keer deze reis onze ogen uit, wat een pracht biedt de natuur hier! Grijze en tot warmrood gekleurde rotsen glijden voorbij, met allerhande rotspunten net boven/onder water en heel veel grot-ingangen. We realiseren ons ook dat je hier dus ook niet moet zijn met slecht weer, getuige ook de vele markeringen van scheepswrakken in de kaart. We zijn allebei diep onder de indruk dat we na 5 maanden reizen uiteindelijk ons doel in de Algarve gaan bereiken; wie had dat gedacht?

Bij de Ponta de Piedade –juist zuidelijk van Lagos- zakt de wind helemaal in, doeken we de zeilen op en met de motor varen we het havenkanaal van Lagos in: we komen hier echt in een mediterrane omgeving, inclusief palmbomen en azuurblauw water. Afgemeerd voor een nachtje in de overvolle marina van Lagos. Na deze tocht van 78 mijl krijgen we met Jan en Jose van de Jonas als toetje van deze dag nog het lekkerste chinese maal sinds ooit. Iets te veel gegeten natuurlijk, met een goed glas erbij, rollen we al vroeg de kooi in voor een lekkere lange nacht. En dan dinsdag maar meteen (na de boodschappen) losgemaakt voor de laatste mijlen dit seizoen naar Portimão, onze “overwinteringsplaats”.

Portimão is een havenstad met zo’n 55.000 inwoners- die de grootste sardines vloot van Portugal huisvest, gelegen aan de monding van de Rio Arade. De visverwerkende industrie is daarom een belangrijke bron van inkomsten in deze stad. De nieuwe vissershaven ligt buiten Portimão, in Ferragudo. Daarnaast is Portimão ook een belangrijke handelsstad en vormt het grote strand van Praia da Rocha een belangrijke toeristische trekpleister. Het bevaren van de oude handelsroute via de Rio Arade naar het landinwaartse Silves is een andere toeristische attractie geworden; bootjes met toeristen varen af en aan, maar ook op de boulevard staan talloze kraampjes waar de toerist lekker gemaakt moet worden voor een boottochtje op de rivier of op zee. De economie in Portimão draaide om alles wat met de zee van doen heeft. In de 19e eeuw wordt de stad beheerst door de visconservenindustrie. Ze werd een van de belangrijkste centra van visverwerking in de Algarve totdat in het begin van de tachtiger jaren van de 20e eeuw, gedwongen door de recessie, de fabrieken voorgoed de deuren sloten. Gelukkig vonden veel inwoners werk in de toeristen-“industrie” die vanaf 1980 een stormachtige ontwikkeling heeft doorgemaakt, inclusief beach-tenten, disco’s en de BurgerKing. We steken vanuit Lagos over naar de Rio Arade, waar we ons melden bij de receptie van de Marina de Portimão (we hebben hier al een maand of wat geleden gereserveerd). We krijgen een prima plek met alle faciliteiten bij de hand. Hier gaan we het best uithouden de komende tijd. We zijn er…we hebben het gedaan….met de bemanning van de Jonas schenken we een glaasje Dalton-bubbels op deze goede afloop! Geweldig!

PS: we zullen de verhalen rond onze belevenissen ook tijdens het “winterseizoen” blijven voortzetten.

img_1585