Maandag 23 mei. De nacht was wel weer kort: om 04.00 uur (03.00 lokale tijd) gaat de wekker en maken we ons in een pikdonkere en vooral muisstille haven klaar voor vertrek. Geprobeerd alles zo rustig mogelijk te doen en dat lukt redelijk, maar ja, dan moet die grote diesel aan en die moet dan ook nog effe flink werken om te draaien in de haven, dus toch nog wat lampjes aan op verschillende boten rondom ons. Verder op kousenvoeten de haven verlaten en een stikdonkere Solent op. Buiten even wennen en de verlichte boeien zoeken om de weg naar het Needles-Channel te vinden. De zeilen gaan omhoog en we lopen de Solent uit via het Needles-Channel. Daar loopt de laatste stroom mooi met ons mee, en hoe: de Aveline scheert er vandoor met een knoop of 10 (over de grond dan) dat schiet lekker op, op dat ene grondzeetje na nabij de uiterton dat toch weer even het dek tot aan de buiskap lekker schoon rolt. We zagen wel een schuimkraagje op ons af komen maar konden ook niet precies zien in het stikdonker wat het was. Na de eerste roller kwamen er nog twee achteraan en toen was de zee weer op orde (stof er ook weer netjes af). De zeilen staan prima en de boot loopt lekker. We zien het dag worden en genieten van de zee, de zon en de wind: weer voelen we ons rijk. Op afstand, zuidelijk onder de Needles , wordt de zee wel wat rustiger denken we, uiteindelijk blijven we hobbelen tot aan de Franse kust en het is prima te hebben.
Af en toe plenst er een golfje op het voordek, maar daar blijft het verder bij. We zijn dik aangekleed met onderkleding, zeilpak, laarzen, reddingsvest, muts en handschoenen. Dat geeft overigens ook een nieuw record op de slingerende Aveline: Martje kan binnen een afstand van 0,3 zeemijl plassen! Dat houdt in: naar binnen gaan, trapje af, reddingsvest uit, jas uit, zeilbroek uit, fleece-jack uit, spijkerbroek los, boodschap doen en alles weer in omgekeerde volgorde aantrekken.
Het zicht op zee is prima; we zien de schepen al op 5 mijl aankomen dus dat vaart lekker ontspannen ten opzichte van onze vorige oversteek in de mist. Lekker muziekje (van onze voorraad stickjes), op tijd een boterham en wat te drinken en in de recordtijd van 11,05 uur hebben we de 72 mijl van Yarmouth naar Cherbourg overbrugd. Cherbourg is gemakkelijk aan te lopen en in een vloek en zucht zijn we afgetuigd en liggen we aan een bijna lege langssteiger in Port Chantereyne. We eten en drinken nog wat, maar we zijn allebei doodop (was ook verrekte vroeg vanochtend) zodat we rond 21.00 uur de luifeltjes al laten zakken voor een boerennacht tot 08.00 uur de volgende dag. Dinsdag op tijd op pad, de stad verkend, naar het verzetsmuseum in Fort Roule (117 meter klimmen), genoten van het uitzicht, maar het museum was op die tijd gesloten; morgen nog maar eens proberen. Namiddag naar het Cité de Mare, een groot museum in en rond de gerestaureerde voormalige vertrekhallen –in chique art-deco stijl- van de ocean-liners uit de jaren dertig. Van hieruit vertrok de Titanic voor zijn laatste reis. Er is een mooi aquarium, een atoomonderzeeër, en veel informatie over de diepzee. Heel zeker de moeite waard.
Woensdag toch weer omhoog geklommen naar Fort Roule en in de middag naar de Carrefour (een megawinkel) voor de boodschappen. In de zonnige kuip genoten van vin, pain en allerlei lekkere kaasjes, terrine en garnaaltjes. We hebben voor de laatste keer (!) ons vakantiegeld ontvangen en daar hoort wel een wijntje bij. Donderdag 26 mei rond het middaguur losgemaakt en in de voorhaven van Cherbourg de zeiltjes gezet. Het lijkt wel of iedere zeiler die richting Kanaaleilanden gaat vanuit Cherbourg op de minuut af gelijk met ons vertrekt: een waar konvooi maakt gelijk los (en zal later ook nagenoeg gelijk aankomen in Guernsey). Er staat een frisse bries (ca. 20 kn) en met een rif steken we met heerlijk weer de zee in richting Cap de la Hague. We lopen lekker met de stroom mee (7-8 knopen) en zelfs het zonnetje laat zich zien. Schijn bedriegt, want zeilpak, laarzen, handschoenen en muts blijven aan: het is nog steeds erg koud op het water, zeker als het een beetje doorwaait. De wind zakt wat in, dus na ca.10 mijl het rif eruit gehaald. De Race van Alderney laat zich van zijn beste kant zien: waar iedere pilot waarschuwt voor een stroom tot 6,6 knopen krijgen wij er maar een bedroevende 2 mee!
Verder verdwijnt de zon, wordt alles weer grijs met dikke donkere wolken en vooral ook, de temperatuur blijft laag. Wel heerlijk gezeild en in precies 7 uur zijn we voor Castle Breakwater. We tuigen buiten af in de eerste druppels van een pikzwarte bui. De buitenhaven varen we in midden in een stortbui met zware windstoten. We meren af (19.10 uur) aan de wachtsteiger, het water boven de drempel naar de binnenhaven is te weinig voor onze 1,95 meter. Even na 21.00 uur pikt de havenmeester ons op in zijn bootje en wijst ons een box in de binnenhaven. Als we in de binnenhaven vast liggen verschijnt er een prachtige regenboog: welkom in Guernsey! We gaan een paar dagen in Guernsey rond kijken. Het is weer een bijna lege haven maar de mensen zijn uiterst behulpzaam en attent. We zijn nu dus vanuit Nederland, via België, Frankrijk, Engeland, Frankrijk weer in Engeland aangeland. Niet gek toch, 6 landen in bijna drie weken!
Meld u aan voor onze updates: